موارد (سکت ) در قرآن

سکت یعنى قطع صوت در زمانى کوتاه بدون تجدید نفس .

در چهار مورد از قرآن (سکت ) وجود دارد، و علامت آن (س ) کوچک مى باشد.

1 ـ وَ لَمْ یَجْعَلْ لَهُ عِوَجاًس قَیِّماً لِیُنْذِرَ(کهف ، آیه 1 ـ 2).

لازم بـه یـادسـپـارى اسـت که روش انجام سکت ، مانند روش انجام وقف است (بدون تجدید نفس ). بنابراین ، مورد فوق در هنگام سکت (عِوَجا س قَیِّماً) خوانده مى شود.

2 ـ مَنْ بَعَثَنا مِنْ مَرْقَدِناس هذا ما وَعَدَ الرَّحْمنُ(یس ، آیه 52).

3 ـ وَ قیلَ مَنْس راقٍ(قیامت ، آیه 27).

4 ـ کَلاّ بَلْس رانَ عَلى قُلُوبِهِمْ(مطفّفین ، آیه 14).

قـابـل توجّه است که در مورد اوّل و دوّم ، سکت وقتى پیش مى آید که روى کلمات (عِوَجاً وَ مَرْقَدِنا) وقف نگردد و به وصل خوانده شوند.

منبع:آموزش قرآن - آموزش تجوید - کامل

معنای وقف (وقف) در لغت ، به معنای (بازداشتن) و در اصطلاح قراءت عبارت است از : (توقف و مکث در آخر کلمه در اثناء تلاوت قرآن ، برای تازه کردن نفس به قصد ادامه قراءت).

شروع تلاوت پس از وقف را (ابتدا) نامند.

اهمیت (وقف و ابتدا) در تلاوت قرآن.

وقف و ابتدای صحیح عبارات قرآن کریم ، دارای اهمیت زیادی است .چه بسا در اثر عدم توجه به آن ، معانی آیات نا مفهوم ، ناقص و حتی دگرگون گردد.

در اهمیت بحث وقف و ابتدا در تلاوت قرآن کریم همین بس که حضرت علی بن ابیطالب (ع) ، معنای آیه :

(ورتل القران ترتیلا) حفظ وقوف را نیمی از ترتیل قرآن دانسته اند. و علمای قراءت بر این عقیده هستند که (من لم یعرف الوقف ، لم یعلم القرآن)، کسی که محل صحیح وقف در قرآن را نشناسد ، قرآن را نمی داند.  ادامه مطلب...

1- تسهیل :(تسهیل) (ضدتحقیق) در لغت به معنای (آسان کردن) و در اصطلاح عبارت است از :

(تلفظ همزه به صورت سهل و آسان).

همزه اثقل الحروف می باشد و باید به تحقیق ادا شود ، تنها در کلمه (ءَاعْجَمِیٌّ)

همزه دوم (در روایت حفص از عاصم) تسهیل می گردد یعنی همزه را از مخرج خود و با شدت تلفظ نمی کنیم بلکه آن را بین همزه و الف مدی تلفظ می کنیم. ادامه مطلب...

مدّ لازم

مدّ لازم ، مدّى است که سبب آن (سکون ذاتى ) باشد.

سـکون ذاتى آن است که همیشه جزو کلمه بوده باشد، مانند سکون (لام ) در کلمه (آلاْ نَ) در مقابلِ سـکـون عـارضـى کـه بـه هـنـگـام وقـف ایـجـاد مـى شـود، مثل (نَسْتَعینُ) که هنگام وقف ، آن را (نَسْتَعینْ) مى خوانیم . ادامه مطلب...

معنای مد و قصر : (مد) در لغت ، به معنای (زیادت،افزون) می باشد ، و در اصطلاح ، عبارت است از (امتداد صوت در حروف مدی بیش از مقدار طبیعی).

(قصر) در لغت ، به معنای(کوتاهی) و ضد مد می باشد ، و در اصطلاح ، عبارت است از (ادای حروف مدی به اندازه طبیعی و معمولی آن).

حروف و سبب مد :برای مد ، حروف مد و سبب مد لازم است.

حروف مدی : عبارت است از (الف ساکن ما قبل مفتوح ، یاء ساکن ماقبل مکسور ، واو ساکن ماقبل مضموم).

سبب مد : عبارت است از (همزه و سکون) .تشدید هم به خاطر آن که یک حرف ساکن در آن نهفته است ، سبب مد به حساب می آید.

چنانچه حروف مدی ، بدون سبب باشد یعنی بعد از آنها همزه یا سکون نباشد ، (مد ذاتی) نام دارد و به میزان دو حرکت که حداقل کشش حروف مدی است ، کشیده می شود .

 (غنه) صفت اصلی دو حرف (میم و نون) می باشد و این دو حرف در هر حالتی دارای این صفت هستند.

میم و نون متحرک و ساکنی که اظهار می شود غنه طبیعی دارد ولی در موارد ذیل ، دو حرف میم و نون دارای غنه غیر طبیعی بوده و به میزان دو حرکت ، صدا از خیشوم خارج می شود.

1- میم مشدد.

2- نون مشدد.

3- ادغام میم ساکن در میم.

4- ادغام نون ساکن و تنوین در چهار حرف (ینمو).

5- اخفاء میم ساکن نزد حرف (باء).

6- اقلاب نون ساکن و تنوین نزد حرف (باء).

7- اخفاء نون ساکن و تنوین نزد پانزده حرف مابقی. 

نون ساکنه و تنوین در مجاورت بیست و هشت حرف زبان عرب، چهار حکم پیدا می‌کند که عبارتند از:

اظهار، ادغام، اقلاب، اخفاء   
اظهار: یعنی آشکار نمودن. اگر نون ساکنه و تنوین به حروف حلقی برسد، به طور عادی و واضح تلفّظ می‌شود و نباید روی آن مکث نمود. 

 حرف حلق شش بود ای نور عین               هاء و همزه، حاء و و خاءوعین وغین 

در اظهار نون ساکن و تنوین توجه به این نکات لازم است :

1- نون ساکن و تنوین ، حرکت به خود نگیرد.

 2- نون ساکن و تنوین ، به سرعت ادا شده و روی آن مکث نشود (چون در این صورت ، تشدید به وجود می آید)

 3- بین نون ساکن و تنوین و حروف حلقی نباید صوت قطع شود. ادامه مطلب...