(غنه) صفت اصلی دو حرف (میم و نون) می باشد و این دو حرف در هر حالتی دارای این صفت هستند.

میم و نون متحرک و ساکنی که اظهار می شود غنه طبیعی دارد ولی در موارد ذیل ، دو حرف میم و نون دارای غنه غیر طبیعی بوده و به میزان دو حرکت ، صدا از خیشوم خارج می شود.

1- میم مشدد.

2- نون مشدد.

3- ادغام میم ساکن در میم.

4- ادغام نون ساکن و تنوین در چهار حرف (ینمو).

5- اخفاء میم ساکن نزد حرف (باء).

6- اقلاب نون ساکن و تنوین نزد حرف (باء).

7- اخفاء نون ساکن و تنوین نزد پانزده حرف مابقی.